Bana mı öyle geliyor yoksa modern oyunlar gittikçe kötüleşiyor, gereksiz içeriklerle şişiriliyor ve harika bir hikaye anlatmaya daha mı az odaklanıyor? İşte bulduklarım:
Bu yıl güçlü bir dizüstü oyun bilgisayarı almamın amacı en yeni AAA oyunları ultra detaylarla oynamaktı. Masaüstü ekran kartım gerçekten çok eski, bu yüzden son birkaç yılda bir sürü "harika" oyunu kaçırdım. Arayı kapatmanın zamanı gelmişti.
Oyun dizüstü bilgisayarımın gelmesini beklerken oyun listeleri yapıyordum, hatta mümkün olduğunca çabuk oynamaya hazır olabilmek için önceden satın alıyordum. Son birkaç yılda oyun anlamında neleri kaçırdığımı görmek için sabırsızlanıyordum.
Sonra büyük hayal kırıklığı geldi.
Far Cry 6, Assassin's Creed Valhalla ve Deathloop'u en fazla birkaç saat içinde sıkıldığım için hızlıca kaldırdım. Resident Evil: Village gerçekten keyif aldığım ve sonuna kadar oynadığım tek oyundu.
Yeni Uncharted'ı da oynadım: Legacy of Thieves'i de oynadım ama nereden bakarsanız bakın, diyalogların tekrarlanmaya başladığı ve çok hızlı bir şekilde can sıkıcı hale geldiği zayıf bir Tomb Raider alternatifi.
İşte bu sayede birkaç hafta içinde dizüstü bilgisayarımın masaüstünde oyun kısayolları kalmadı.
İşte o zaman Fallout serisine döndüm. Yılın başında Fallout 4'ü eski GPU'mda 4K'da oynadıktan sonra şunu izledim daha yüksek FPS için grafik kalitesini optimize etme kılavuzu Fallout 76'yı denedim.
Bir kez daha ne hayal kırıklığı!
Tek oyunculu senaryoda çevrimiçi bir bileşeni zorlamak Wolfenstein'dan bile daha kötü: Youngblood'dan bile daha kötü. Fallout 76'da her zaman çevrimiçisiniz, bu nedenle PipBoy'unuza bakarken veya V.A.T.S. hedefleme sistemine girerken oyunu duraklatamazsınız. Korkunç!
Çevrimiçi oynarken kişisel deneyimim, bir aptalla karşılaşmanın yeterli olduğu ve işinizin bittiği yönünde. Ve genellikle tıpkı Fallout'un akıncıları gibi sürüler halinde dolaşıyorlar. Oyundan keyif almak yerine hüsrana uğruyorsunuz, o zaman oynamanın ne anlamı var, değil mi?
Her neyse, pes etmeye hazır değildim, bu yüzden oynamadığım eski oyunları bulmaya çalıştım. İşte o zaman Fallout 3 ve Fallout New Vegas'a bakmaya başladım.
Onları oynayabileceğim konusunda şüphelerim vardı, çünkü bu ikisi sırasıyla 2008 ve 2010'da piyasaya sürülen gerçekten eski oyunlardı.
Grafiklerin beni gülünç duruma düşüreceğini düşündüm ve bir dereceye kadar bu doğru, ancak gelişen oyundan birkaç mod ekleyerek Nexus Mods topluluğu bu oyunları tek oyunculu hikayeye odaklanabileceğim kadar iyi görünmesini sağladı.
Ve bu eski oyunlar ne hikayeler anlatıyor. Vay canına! Görev çeşitliliği, dünyada kendi yolunuzu seçme şekliniz, hikayenin dönüm noktalarının size nasıl açıklandığı, hepsi harika bir oyuna katkıda bulunuyor. Dürüst olmak gerekirse, günümüzde çok az AAA oyun sizi bu eski oyunların yapabildiği gibi ekrana bağlı tutmayı başarabiliyor.
gibi web sitelerinin amacını şimdi anlıyorum. GOGeski oyunları işlevsel tutmaya çalışıyor. 90'ların başından beri oyun oynuyorum ve grafiklerden Bunun gibi.LHX Attach Chopper'dan Uncharted'daki gibi muhteşem görünümlü görsellere kadar: The Lost Legacy final ara sahnesi.
Benden çok daha fazla oyun oynayan bir arkadaşım var. Aynı yaştayız ve ikimiz de çok oyunculu oyunlardan nefret ediyoruz. Diğer insanlarla oynamak onun ve benim için eğlenceyi mahvediyor.
İkimiz de tek kişilik oyunlardan hoşlanıyoruz ve iyi bir hikayeyi seviyoruz. İkimiz de çok fazla bilimkurgu okuyoruz ve tonlarca film izliyoruz. Bunu size söylüyorum çünkü söz konusu oyunlar olduğunda nelerden hoşlandığım konusunda açık olmak istiyorum.
Üniversitede CounterStrike, StarCraft, Total Annihilation, Red Alert 2 ve Heroes of Might and Magic 3 gibi bir sürü çok oyunculu oyun oynadım. Bunlar arkadaşlarınızla çevrimiçi oynamak için harika oyunlar.
Yani çok oyunculu oyun oynamaktan nefret etmiyorum, ancak tanıdığınız insanlarla oynamakla internette bir grup yabancıyla oynamak arasında büyük bir fark var.
Yeni bir "battle royale" oyunu duyduğumda daha az heyecanlanamazdım. Çoklu oyuncu beni kesmiyor. GTA 5 ve Red Dead Redemption 2'yi çevrimiçi olarak denedim ve her ikisi de benim için böyle bir deneyim oldu, ancak tek oyunculu hikayeden çok keyif aldım.
Modern çoklu oyuncu deneyimi için çoğunlukla diğer oyuncuların davranışları suçlanıyor, ancak aynı zamanda takip edilecek bir hikaye, keşfedilecek bir şey olmadığı gerçeği de var. Para kazanmak, puan toplamak, başarıların kilidini açmak, kostümünüzü özelleştirmek dışında başka bir amaç yok, ki bunların hepsi benim için önemsiz çabalar.
Fallout 3 ve New Vegas gibi oyunlarda yer alan içerikle modern bir oyunda yer alan içerik arasında da büyük bir fark var. Biliyorum, bu örneklere dönüp duruyorum ama bunun nedeni modern oyunlarda neyin yanlış olduğu konusunda gözlerimi açmış olmaları. Bu yüzden birkaç paragraf daha sabredin.
Fallout oyunlarının gelişimini izlemek acı verici bir deneyim. Fallout 4'teki hikaye, nasıl oynadığınıza ve hikaye ilerledikçe hangi seçimleri yaptığınıza bağlı olarak birden fazla sonla hala güzel bir hikaye.
Ancak, hikayeye gerçekten fazla bir şey katmayan tonlarca içerik var. Neden bir üs inşa edesiniz ki, bunu yapmanın bir ton işe yaramaz ıvır zıvır biriktirdiğiniz için gurur duymaktan başka bir faydası yok. Üs kurma kısmını tamamen atlayarak tüm oyunu oynayabilirsiniz. Öyleyse, bu "içeriğin" oyuna eklenmesinin amacı nedir?
Fallout 76'ya birkaç yıl daha ilerleyin ve kilidini açabileceğiniz bir ton daha fazla başarım, yapmanız gereken görevler ve artık yeraltı sığınakları inşa etme seçeneğiyle birlikte çok daha fazla üs inşası var. Yine, hikayeyi takip ederseniz gerçek bir faydası yok.
Hangi görevlerin hikayenin bir parçası olduğunu ve hangi görevlerin sadece geliştiricinin "x% daha fazla içerik ekledik" diyebilmesi için orada olduğunu görmek artık daha zor.
Daha fazla içeriğin daha iyi olmadığı açık. Bu sadece Fallout serisi için değil, diğer oyunlar için de geçerlidir.
Fallout serisinde görebildiğim tek gerçek ilerleme, hala AAA seviyesinde olmayan grafikler ve karakter animasyonlarının yanı sıra, biraz daha iyi silah oyunu, biraz daha iyi bir envanter sistemi ve favori silahlarınızı seçmek için klavye kısayolları. Hepsi bu kadar. Şaka yapmıyorum.
Daha iyi görseller daha iyi bir oyun yapmaz.
Oyun endüstrisinin film endüstrisini takip ettiğini görmek acı verici. Aklıma gelen en iyi benzetme bu. Oyun geliştirme bütçeleri, görsellik ve fizik açısından sürükleyici dünyalar yaratmaya harcanıyor, ancak hikaye anlatımı üzerinde korkunç bir etkisi var ve bu da en sonda geliyor gibi görünüyor. Son zamanlarda RDR2'nin akla gelmesi gibi istisnalar elbette var, ancak bunlar sadece kuralın istisnaları.
Daha iyi görseller daha iyi bir oyun yapmaz. Sonunda insanlar özel efektlerden sıkılır ve daha fazla içerik isterler. Ya da en azından ben böyle olmasını umuyorum. Umarım, ama hikaye anlatımı söz konusu olduğunda oyunların eski ihtişamına döneceğine dair param üzerine bahse girmezdim.
Hollywood'un süper kahraman filmleri yapmayı bırakıp sadece yeniden başlatmalar ve prequeller değil, harika filmler yapmaya geri dönmesini ummak gibi.
Oyun büyük bir endüstri haline geldi ve sadece benim gibi insanların keyif alacağı "niş" AAA oyunlara yer yok. Eğer para kazanmak isteyen bir geliştiriciyseniz (bu arada kim değil ki) kitlelere yönelik oyunlar geliştirmeniz daha iyi olacaktır.
Durumu anlıyorum ama aynı zamanda üzülüyorum da. Gelecekte oyun oynamaya devam edecek miyim? Elbette devam edeceğim. Ancak zamanında oynamadığım geçmiş oyunlara daha sık bakmaya başlayacağımdan şüpheleniyorum.
Şu anda ne oynuyorsunuz? Harika bir hikayesi olan eski bir oyun önerebilir misiniz?
